งานฟุตบอลประเพณีจุฬาฯ–ธรรมศาสตร์ หรือ งานฟุตบอลประเพณีธรรมศาสตร์–จุฬาฯ

           งานฟุตบอลประเพณีจุฬาฯ–ธรรมศาสตร์ หรือ งานฟุตบอลประเพณีธรรมศาสตร์–จุฬาฯ (ชื่อเจ้าภาพขึ้นก่อน)         เป็นการแข่งขันฟุตบอลระหว่างจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยกับมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์

           งานฟุตบอลประเพณีนี้แตกต่างจากกีฬามหาวิทยาลัยโดยทั่วไป ตรงที่นักกีฬาของทั้งสองฝ่ายไม่จำต้องเป็นนิสิตนักศึกษาปัจจุบันจากทางมหาวิทยาลัยนั้น ๆ ทว่า หลายปีที่ผ่านมา แต่ละมหาวิทยาลัยมักให้นิสิตนักศึกษาปัจจุบันและศิษย์เก่าที่เป็นนักฟุตบอลทีมชาติไทยมาแข่งขันกัน^[กิจกรรมภายในงานอาจแบ่งเป็น 2 ส่วน คือ การแข่งขันฟุตบอล และกิจกรรมของนิสิตนักศึกษา เช่น การเดินพาเหรด การเชียร์ การแปรอักษร และขบวนพาเหรดล้อการเมือง ซึ่งเป็นจุดเด่น โดยมีการถ่ายทอดสดทางโทรทัศน์รวมการเฉพาะกิจแห่งประเทศไทย และรายได้ทั้งหมดจากการจัดงานมอบให้แก่การกุศล

ผลการแข่งขันถึงปัจจุบัน มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ชนะ 22 ครั้ง จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยชนะ 16 ครั้ง และเสมอกัน 31 ครั้ง

ประวัติ

        งานฟุตบอลประเพณีจุฬาฯ–ธรรมศาสตร์ ได้จัดขึ้นเป็นครั้งแรกในปี 2477 โดยกลุ่มนักเรียนโรงเรียนสวนกุหลาบวิทยาลัย เพื่อสร้างความสามัคคีนิสิตในหมู่นิสิตนักศึกษาทั้งสองมหาวิทยาลัย เนื่องจากมุมมองของนักเรียนในสมัยก่อนว่า ผู้เข้าศึกษาในจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยสำเร็จมัธยมศึกษา ส่วนผู้เข้าศึกษาในมหาวิทยาลัยวิชาธรรมศาสตร์และการเมือง (ชื่อในขณะนั้น) ไม่สำเร็จมัธยมศึกษา ทำให้มีการดูถูกกันหรือไม่สนิทสนมกันเหมือนเดิม จึงเป็นแรงบันดาลใจให้นิสิตนักศึกษาทั้งสองมหาวิทยาลัยจัดกิจกรรมสานความสามัคคีและสร้างความปรองดองระหว่างกัน โดยมีแบบอย่างจากการแข่งขันเรือประเพณีระหว่างมหาวิทยาลัยออกซ์ฟอร์ดและ มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ในสหราชอาณาจักร และการแข่งขันเบสบอลประเพณีระหว่างมหาวิทยาลัยเคโอและมหาวิทยาลัยวาเซดะในประเทศญี่ปุ่น แต่กลุ่มผู้ริเริ่มถนัดและสนใจกีฬาฟุตบอลมาตั้งแต่เมื่ออยู่โรงเรียนสวนกุหลาบวิทยาลัย จึงตกลงที่จะจัดการแข่งขันฟุตบอลขึ้น ผู้ริเริ่มฝ่ายจุฬาฯ ประกอบด้วย ประถม ชาญสันต์ เป็นหัวหน้านิสิตคณะอักษรศาสตร์ในขณะนั้น กับทั้งประสงค์ ชัยพรรค และประยุทธ์ สวัสดิ์สิงห์ เวลานั้น หม่อมราชวงศ์สุมนชาติ สวัสดิวัฒน์ นายกสโมสรนิสิตจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ทำเรื่องเสนอผ่านกองกิจการนิสิตซึ่งมีหม่อมราชวงศ์สลับ ลดาวัลย์ เป็นผู้รับผิดชอบ เพื่อขออนุมัติจัดงานจากอธิการบดี ส่วนผู้ริเริ่มฝ่ายธรรมศาสตร์ คือ ต่อศักดิ์ ยมนาค และบุศย์ สิมะเสถียร ได้ทำเรื่องเสนอเดือน บุนนาค เลขาธิการมหาวิทยาลัยวิชาธรรมศาสตร์และการเมือง เพื่อขออนุมัติจากผู้ประศาสน์การ เมื่อได้รับฉันทานุมัติจากมหาวิทยาลัยทั้งสองแล้ว งานก็ได้เริ่มขึ้นโดยมีธรรมศาสตร์เป็นเจ้าภาพ จัดที่ท้องสนามหลวงเมื่อวันที่ 4 ธันวาคม 2477 และมีการเก็บค่าผ่านประตูคนละ 1 บาท รายได้ทั้งหมดมอบให้แก่สมาคมปราบวัณโรคซึ่งเป็นโรคที่ร้ายแรงที่สุดในขณะนั้น ปีต่อมา ย้ายสถานที่จัดการแข่งขันมายังสนามฟุตบอลโรงเรียนสวนกุหลาบวิทยาลัย จนปี 2492 ย้ายมาที่สนามศุภชลาศัยถึงปัจจุบัน รายได้ที่เหลือจากการหักค่าใช้จ่ายแล้วมอบให้แก่หน่วยงานการกุศลทุกครั้ง จนปี 2521 จึงเริ่มนำรายได้ถวายพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดชโดยเสด็จพระราชกุศลตามพระราชอัธยาศัย การพระราชทานถ้วยรางวัลมีขึ้นครั้งแรกในปี 2492 เมื่อสมเด็จพระนางเจ้ารำไพพรรณี พระบรมราชินี เสด็จมาเป็นองค์ประธาน จนปี 2495 พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดชเสด็จพระราชดำเนินมาเป็นองค์ประธานและพระราชทานถ้วยรางวัลด้วยพระองค์เอง แต่ปัจจุบัน โปรดให้ผู้แทนพระองค์มาแทน

มีบางปีไม่จัดงาน เช่น ปี 2485 เกิดอุทกภัยครั้งใหญ่ทั่วกรุงเทพมหานคร, ช่วงปี 2487–2491 เกิดสงครามมหาเอเชียบูรพา, ปี 2494 เกิดกบฏแมนฮัตตัน และช่วงปี 2516–2518 องค์การนักศึกษามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์เห็นว่า ฟุ่มเฟือย

เอกลักษณ์เด่น

จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

การอัญเชิญพระเกี้ยว

            การอัญเชิญพระเกี้ยวปรากฏหลักฐานครั้งแรกในหนังสือพิมพ์สยามนิกร (พิเศษ) ฉบับวันจันทร์ที่ 28 ธันวาคม 2507 โดยมีนิสิตหญิง 1 คน เป็นผู้อัญเชิญ โดยการอัญเชิญพระเกี้ยวเข้ามาสู่สนามการแข่งขันเพื่อเป็นขวัญกำลังใจแก่นักกีฬาและกองเชียร์ โดยจะคัดเลือกผู้ที่มีคุณสมบัติเหมาะสมเป็นนิสิตชาย 1 คน และ นิสิตหญิง 1 คน เพื่อเป็นตัวแทนบรรดานิสิตอัญเชิญพระเกี้ยวเข้าสู่สนามแข่งขัน ถึงแม้ว่านิสิตทุกคนต่างมีฐานะเป็นผู้อัญเชิญพระเกี้ยว แต่เนื่องจากในทางปฏิบัตินั้นไม่สามารถให้ทุกคนเป็นผู้อัญเชิญพระเกี้ยวได้ จึงต้องคัดเลือกผู้ที่มีคุณสมบัติเหมาะสมเป็นตัวแทนนิสิตเพื่อทำหน้าที่นี้

ผู้นำเชียร์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

        ผู้นำเชียร์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย นอกจากจะทำหน้าที่นำเชียร์ ควบคุมจังหวะการร้องเพลงเชียร์ของสแตนด์แล้ว ยังทำหน้าที่เป็นตัวแทนของนิสิตจุฬา ในการประชาสัมพันธ์งานฟุตบอลประเพณีฯ และบำเพ็ญประโยชน์แก่สาธารณะอีกด้วย ในระยะแรกนั้นผู้นำเชียร์หรือประธานเชียร์จะเป็นผู้ให้จังหวะปรบมือแก่กองเชียร์ ต่อมามีการเปลี่ยนแปลงท่าทางของผู้นำเชียร์ขึ้นใหม่ โดยเน้นหลักการสำคัญของผู้นำเชียร์แห่งจุฬาฯ นั้น มี 5 ประการ ได้แก่ การให้จังหวะ การควบคุมกองเชียร์ ความสวยงาม ความพร้อมเพรียง และรูปแบบในการนำเสนอ ยมีการแต่งตัวให้สวยงาม สร้างสีสันให้กับสแตนด์เชียร์ การสรรหาผู้นำเชียร์ฯ จากการเปิดรับสมัครคัดเลือกอย่างเป็นทางการจากนิสิตทั่วไป ไม่จำกัดคณะและชั้นปี ในแต่ละปีนั้นมีจำนวนผู้ผ่านการคัดเลือกแตกต่างกันออกไปตามความเหมาะสมของผู้สมัครในปีนั้น ๆ โดยทั่วไปแล้วมักมีจำนวนเฉลี่ยรุ่นละ 11-13 คน

มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์

ทูตกิจกรรมบำเพ็ญประโยชน์

         ในอดีตผู้ที่ทำหน้าที่เป็นผู้นำในขบวนอัญเชิญธรรมจักร ถ้วยพระราชทาน ป้ายนามมหาวิทยาลัยวิชาธรรมศาสตร์และการเมือง และดรัมเมเยอร์ ได้มาจากการคัดเลือกเช่นเดียวกับการอัญเชิญพระเกี้ยวของจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย จนกระทั่งหลังเหตุการณ์ 14 ตุลาในปี 2516 ประเพณีการคัดเลือกก็ได้งดไป เนื่องจากถูกมองว่าเป็นความฟุ่มเฟือยและเกิดเป็นที่มาของคำขวัญว่า "ธรรมจักรเป็นของชาวธรรมศาสตร์ทุกคน ทุกคนจึงมีสิทธิในการอัญเชิญได้" จึงคงไว้เพียงขบวนอัญเชิญธรรมจักรและรับสมัครทุกคนที่สนใจร่วมแบกเสลี่ยงอัญเชิญโดยไม่มีผู้แทน จนกระทั่งปี 2544 สมาคมธรรมศาสตร์ในพระบรมราชูปถัมภ์ ได้ฟื้นฟูผู้นำในขบวนอัญเชิญธรรมจักรและดรัมเมเยอร์และทำหน้าที่ในการบำเพ็ญประโยชน์ ตลอดจนการรณรงค์และส่งเสริมให้นักศึกษาร่วมทำกิจกรรมเพื่อสังคมกันมากขึ้นกลับมา ในชื่อว่า "ทูตกิจกรรมบำเพ็ญประโยชน์แห่งมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์" โดยเริ่มตั้งแต่ 2545 เป็นต้นมา หน้าที่ของทูตกิจกรรมบำเพ็ญประโยชน์คือเป็นตัวแทนนักศึกษาในการนำขบวนพาเหรดทั้งหมดของมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์เข้าสู่สนาม โดยเป็นผู้อัญเชิญป้ายนามมหาวิทยาลัย ถ้วยพระราชทาน อัญเชิญพานพุ่มนำขบวนอัญเชิญธรรมจักรและดรัมเมเยอร์ รวมถึงการบำเพ็ญประโยชน์ทั้งภายในและภายนอกมหาวิทยาลัย การคัดเลือกทูตกิจกรรมบำเพ็ญประโยชน์แห่งมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์จะพิจารณาถึงทั้งลักษณะ บุคลิก ความรู้ความสามารถ ทั้งในด้านการเรียน และในความรู้เกี่ยวกับมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ การมีจิตอาสา มีคุณธรรมและพร้อมที่จะช่วยเหลือแก่สังคม

ผู้นำเชียร์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์

              ผู้นำเชียร์แห่งมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ เป็นตัวแทนนักศึกษาของมหาวิทยาลัยสำหรับทำหน้านำกองเชียร์ร้องเพลงส่งเสียงเชียร์ ประกอบรหัส สัญญาณ การเคลื่อนไหวร่างกาย หรืออุปกรณ์ เพื่อความพร้อมเพรียง ความสวยงาม และความสนุกสนานของการเชียร์และแปรอักษร โดยทางมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์มีแนวคิดและต้นแบบแรงบันดาลใจจาก ผู้ควบคุมวงดนตรีหรือวาทยากรที่ทำหน้าที่นำการเล่นดนตรีวงใหญ่หรือการร้องประสานเสียง ผู้นำเชียร์นั้นนอกจากจะมีท่วงท่าสง่างาม ยังมีรหัสสัญญาณมือที่สื่อความหมายสามารถประยุกต์ใช้กับการร้องเพลงเป็นหมู่คณะของกองเชียร์

ผลการแข่งขัน

             ผลการแข่งขันจนถึงปัจจุบัน มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ชนะ 23 ครั้ง จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยชนะ 16 ครั้ง และเสมอกัน 31 ครั้ง ดังนี้

ครั้งที่	วันที่	ผลการแข่งขัน	จำนวนประตู
1	4 ธันวาคม 2477	เสมอ	1–1
2	2478	เสมอ	3–3
3	2479	ธรรมศาสตร์ชนะ	4–1
4	2480	ธรรมศาสตร์ชนะ	2–1
5	11 กุมภาพันธ์ 2481	ธรรมศาสตร์ชนะ	2–1
6	4 พฤศจิกายน 2482	เสมอ	0–0
7	2483	เสมอ	2–2
8	7 ธันวาคม 2484	จุฬาฯ ชนะ	2–0
9	2486	จุฬาฯ ชนะ	3–1
10	30 ธันวาคม 2492	ธรรมศาสตร์ชนะ	3–2
11	30 ธันวาคม 2493	จุฬาฯ ชนะ	5–3
12	27 ธันวาคม 2495	เสมอ	0–0
13	19 ธันวาคม 2496	ธรรมศาสตร์ชนะ	3–1
14	25 ธันวาคม 2497	จุฬาฯ ชนะ	1–0
15	24 ธันวาคม 2498	เสมอ	2–2
16	25 ธันวาคม 2499	เสมอ	0–0
17	21 ธันวาคม 2500	ธรรมศาสตร์ชนะ	3–1
18	20 ธันวาคม 2501	จุฬาฯ ชนะ	3–2
19	26 ธันวาคม 2502	ธรรมศาสตร์ชนะ	2–1
20	27 ธันวาคม 2503	เสมอ	1–1
21	23 ธันวาคม 2504	เสมอ	1–1
22	22 ธันวาคม 2505	เสมอ	0–0
23	8 มกราคม 2507	ธรรมศาสตร์ชนะ	3–1
24	26 ธันวาคม 2507	ธรรมศาสตร์ชนะ	3–0
25	25 ธันวาคม 2508	ธรรมศาสตร์ชนะ	2–1
26	24 ธันวาคม 2509	ธรรมศาสตร์ชนะ	2–0
27	30 ธันวาคม 2510	เสมอ	1–1
28	21 ธันวาคม 2511	จุฬาฯ ชนะ	2–0
29	27 ธันวาคม 2512	ธรรมศาสตร์ชนะ	1–0
30	30 มกราคม 2514	เสมอ	0–0
31	29 มกราคม 2515	ธรรมศาสตร์ชนะ	4–0
32	23 ธันวาคม 2515	ธรรมศาสตร์ชนะ	2–1
33	31 มกราคม 2519	ธรรมศาสตร์ชนะ	2–0
34	21 มกราคม 2521	ธรรมศาสตร์ชนะ	1–0
35	20 ธันวาคม 2522	จุฬาฯ ชนะ	2–0
36	20 มกราคม 2523	เสมอ	0–0

ครั้งที่	วันที่	ผลการแข่งขัน	จำนวนประตู
37	31 มกราคม 2524	เสมอ	1–1
38	27 มกราคม 2525	เสมอ	2–2
39	29 มกราคม 2526	เสมอ	1–1
40	21 มกราคม 2527	ธรรมศาสตร์ชนะ	1–0
41	27 มกราคม 2528	เสมอ	1–1
42	26 มกราคม 2529	เสมอ	1–1
43	25 มกราคม 2530	ธรรมศาสตร์ชนะ	1–0
44	30 มกราคม 2531	จุฬาฯ ชนะ	2–1
45	21 มกราคม 2532	จุฬาฯ ชนะ	2–0
46	20 มกราคม 2533	เสมอ	1–1
47	19 มกราคม 2534	เสมอ	0–0
48	18 มกราคม 2535	เสมอ	1–1
49	23 มกราคม 2536	ธรรมศาสตร์ชนะ	2–1
50	22 มกราคม 2537	เสมอ	2–2
51	21 มกราคม 2538	จุฬาฯ ชนะ	2–1
52	20 มกราคม 2539	ธรรมศาสตร์ชนะ	1–0
53	18 มกราคม 2540	เสมอ	1–1
54	7 กุมภาพันธ์ 2541	เสมอ	0–0
55	23 มกราคม 2542	จุฬาฯ ชนะ	2–1
56	15 มกราคม 2543	เสมอ	0–0
57	20 มกราคม 2544	จุฬาฯ ชนะ	2–0
58	19 มกราคม 2545	เสมอ	2–2
59	25 มกราคม 2546	เสมอ	0–0
60	24 มกราคม 2547	เสมอ	0–0
61	22 มกราคม 2548	ธรรมศาสตร์ ชนะ	1–0
62	21 มกราคม 2549	จุฬาฯ ชนะ	2–0
63	20 มกราคม 2550	เสมอ	1–1
64	17 พฤษภาคม 2551	เสมอ	0–0
65	31 มกราคม 2552	ธรรมศาสตร์ชนะ	2–0
66	16 มกราคม 2553	เสมอ	0–0
67	5 กุมภาพันธ์ 2554	จุฬาฯ ชนะ	3–1
68	25 กุมภาพันธ์ 2555	จุฬาฯ ชนะ	1–0
69	2 กุมภาพันธ์ 2556	จุฬาฯ ชนะ	1–0
70	7 กุมภาพันธ์ 2558	ธรรมศาสตร์ชนะ	2–0